Öğlen işyerinde

İşyerinde kendime gelmem vakit aldı. Sinem öğlen benim şirketteki kart başvurularını almak için geldi hem de bu fırsattan istifade yemek yedik. Bir saatten az bir süre önce ayrıldı. Şimdi konuştum, varmış. Bu arada annemlerle de evin iç kısmı için yoğun bir trafik yaşıyoruz bu günlerde. Umarım fazla başımızı gözümüzü yarmadan bu işi de bitirebiliriz... Benim şirketteki nakit para sıkıntısı nedeniyle tadilat için kendimizi kıstık biraz. Bu da apayrı bir konu zaten. Bazen kafam çok bozuluyor ama sonra kendime hakim oluyorum ve bir süre sonra yatışıyorum. Libya günlerinden kalan bir sıkıntı bu sanırım. Orada maaşımız neredeyse altı ay kadar gecikmişti - belki daha fazla... Bir süre sonra insan otomatiğe bağlıyor : Acaba bugün yattı mı, bu hafta yatıracaklar mı ?... Bir de söylentiler çıkardı maaşlar yatmış, yarım maaş yatmış, bu hafta yatıyormuş gibilerinden. İnsan iş yaparken kilitleniyor bu durumlarda... Yoksa ben fazla mı kuruntu yapıyordum ? Ama hiç sanmıyorum. Param kalmadı ama Türkiye'ye döndükten birkaç ay sonra o kalan paramı alabilmiştim.. Kötü bir psikoloji yaaa. Aslında hatırlamak bile hoş değil.