Cenk'in Günlüğü

Karlı günler artık yavaş yavaş arkada kalıyor sanıyorum. Bu sabah güneşli pırıl pırıl bir güne uyandık Bükreş'te. Havanın güzelliği insanın içini açıyor. Umarım günün kalanı ve burada kalan günlerimiz ve kalan hayat da böyle pırıl pırıl olur.

İşyerinde kendime gelmem vakit aldı. Sinem öğlen benim şirketteki kart başvurularını almak için geldi hem de bu fırsattan istifade yemek yedik. Bir saatten az bir süre önce ayrıldı. Şimdi konuştum, varmış. Bu arada annemlerle de evin iç kısmı için yoğun bir trafik yaşıyoruz bu günlerde. Umarım fazla başımızı gözümüzü yarmadan bu işi de bitirebiliriz... Benim şirketteki nakit para sıkıntısı nedeniyle tadilat için kendimizi kıstık biraz. Bu da apayrı bir konu zaten. Bazen kafam çok bozuluyor ama sonra kendime hakim oluyorum ve bir süre sonra yatışıyorum. Libya günlerinden kalan bir sıkıntı bu sanırım. Orada maaşımız neredeyse altı ay kadar gecikmişti - belki daha fazla... Bir süre sonra insan otomatiğe bağlıyor : Acaba bugün yattı mı, bu hafta yatıracaklar mı ?... Bir de söylentiler çıkardı maaşlar yatmış, yarım maaş yatmış, bu hafta yatıyormuş gibilerinden. İnsan iş yaparken kilitleniyor bu durumlarda... Yoksa ben fazla mı kuruntu yapıyordum ? Ama hiç sanmıyorum. Param kalmadı ama Türki

İçimde garip bir sıkıntı... Saat neredeyse gecenin üçü oldu ve hala yatmadım. Garip sıkıntıyı, daralmayı bir türlü atamadığımdan olsa gerek bir türlü uyumak gelmiyor içimden. Sanıyorum annemin yakın bir arkadaşını kaybetmiş olması, üstelik benim de tanıdığım birisi olması bir şekilde, belki farkında bile olmadan beni içten içe etkiledi. Ya da başka birşey... Bilemiyorum. Neyse, yine de yatağa yatıp uyumam gerek. Deneyeyim bakalım :)

Uzun bir süredir birşeyler yazmadığımın farkına vardım... Bu arada aslında Sinem ile hayatımızda bir takım önemli değişikler oldu. Oldukça büyük bir dönemeçten geçtik diyebilirim aslında. Aslında dönemece girdik belki daha doğru bir ifade olacak. Yaklaşık 2-3 ay boyunca almak için takip ettiğimiz ve beklediğimiz Bornova'daki apartman dairesi işi nihayet sonuçlandı ve olmadı ! Şu an için bunu çok daha rahat söyleyebiliyorum ama bu gelişme ilk olduğunda kendimi oldukça rahatsız hissettim. Rahatsızlığımın nedeni aslında olayın gerçekleşmemesinden çok Sinem'in çok çok üzülmesiydi. Tabii bir de tam İzmir'den uçağa binmeden birkaç saat önce durum netleşince Bükreş'e nasıl geldiğimizi anlayamadık. Hemen akabinde yeni araştırmalara başladık tabii :) Asla yılmayız !!! Aynı ilk evimizi kiralarken başımıza gelen durumun benzerini yine yaşadık. Sinem yoğun bir şekilde yeni bir ev için aramalarını sürdürürken beni de bu aramalara katılmak için dürttü ! Evlenmek üzereyken kiralık ev